چه نوع سیستم گرمایشی مناسب تر است؟

در سیستم‌های گرمایشی متداول، تا 70% گرما نزدیک سقف جمع می‌شود و نزدیک کف دمای پایین‌تری را داریم. این شرایط محیطی با آسایش ما مطابقت ندارد. ما هنگامی آسوده‌تر هستیم که پای ما گرم و سر ما خنک‌تر باشد. بنابراین گرما باید در جایی تولید شود که به آن نیاز بیش‌تری است.
سیستم گرمایش کفی انقلابی در نحوه‌ گرم‌کردن ساختمان‌هاست. در این سیستم، گردش آب گرم از درون شبکه‌ای از لوله‌هایی  نصب شده‌اند، حرارت را به آرامی توزیع می‌کند. گرمایش از کف با چرخش آب گرم از میان شبکه‌ای از لوله‌های تلفیقی پنج‌لایه‌ که در کف نصب گردیده‌اند، به آرامی حرارت را در تمامی سطح به صورت یکنواخت توزیع می‌کند. حداکثر دمای کف در این سیستم 29 درجه‌ی سانتیگراد است. آب گرم ورودی با دمای حدود40 درجه‌ی سانتیگراد از طریق موتور خانه، پکیج، یا کلکتورهای خورشیدی تامین، و از طریق کلکتورهای ویژه توزیع می‌شود. سیستم گرمایش کفی برای کف های مختلف با پوشش‌های متفاوت از جمله سنگ، سرامیک، پارکت، و موکت مناسب است.
تغییرات دما در سیستم‌های گرمایشی با رادیاتور به خاطر توزیع نامناسب حرارت بسیار زیاد است اما در سیستم گرمایش کفی، حرارت به آرامی و به صورت یکنواخت توزیع می‌شود و با موازنه‌ی چهار عامل اصلی راحتی  - یعنی دمای محیط، گرمایش تابشی، جریان هوا، و رطوبت نسبی -  برای انسان احساس مطبوعی فراهم می‌شود.
سیستم گرمایش کفی در کشورهای صنعتی به صورت جزئی از معماری مدرن بدل شده است و با نرخ سالانه 20% گسترش می‌یابد
پروفیل دمایی سیستم گرمایش کفی به پروفیل ایده آل بسیار نزدیک است.
سیستم گرمایش کف همچنین دارای قابلیت نصب سنسورهای ویژه و هوشمندی می‌باشد که در برابر یخ زدگی و کاهش دمای هوا حساس بوده و با عکس العمل به موقع مانع از رسیدن خسارت به جسم مورد نظرمی شود و ترموستات‌های اتوماتیک قابل برنامه ریزی ساعتی و هفتگی که برای تنظیم دمای محیط و یا کاهش مصرف انرژی کاربرد زیادی دارد.