انواع سیستم های تولید حرارت

سیستم تولید حرارت از نوع آب داغ با دمای پایین:
برای تهیه‌ی آب داغ با دمای پایین از دیگ فولادی یا دیگ چدنی استفاده می‌شود. ظرفیت گرمایی و فشار کار دیگ‌های چدنی محدود است، بنابراین برای ظرفیت‌های بالا ازدیگ‌های فولادی آبگرم استفاده می‌شود.
این سیستم از متداول‌ترین سیستم‌ها در ایران است. فشار کاری این سیستم‌ها در حدود فشار جو است، و دمای کارکرد آن‌ها نیز در محدوده‌ی 170 تا 180 درجه‌ی ‌فارنهایت با اختلاف دمای 20 درجه‌ی فارنهایت می‌باشد.  
 

سیستم تولید حرارت از نوع آب داغ با دمای بالا:
دراین سیستم از دیگ‌های آبگرم که قادر به تهیه آب داغ با دمای بالا (بالاتر از 250 درجه‌ی فارنهایت) می‌باشند، استفاده می‌شود. این سیستم همچنین قادراست انرژی گرمایی دستگاه‌های مبرد جذبی را تامین کند.
معایب ومحاسن این سیستم تا حدودی مانند سیستم بخار می‌باشد، مضافا بر اینکه بمنظور جلوگیری از بخارشدن آب داغ Flashing تمامی سیستم باید تحت فشاری معادل با فشار دمای آب داغ قرارگیرد.
دمای کارکرد این سیستم‌ها از حد نقطه‌ جوش آن در فشار جو بالاتر رفته و تا حداکثر 400 درجه‌ی فارنهایت می‌رسد. در نتیجه فشار کاری آن‌ها بالاتر از فشار جو است تا اینکه آب در دمای با به بخار تبدیل نشود.
 

سیستم تولید حرارت با بخار:
دراین سیستم برای تولید و تهیه انرژی گرمایی از دیگ بخار استفاده می‌شود. تولید انرژی گرمایی یا بخار این امکان را می‌دهد که تولید برودت نیز بوسیله مبرد جذبی باشد.
معمولا استفاده ازمبدل‌های حرارتی در این سیستم برای آبگرم مورد نیاز فن کویل‌ها، رادیاتورها، کویلهای هوارسان الزامی است.
آب مصرفی برای دیگ‌های بخار باید مناسب و بدون سختی باشد و مقدار سختی مجاز آب دیگ‌های بخار به فشار کار آن‌ها بستگی دارد، ضمنا مقدار حرارت قابل حمل بخار بسیار بیش‌تر از آبگرم است.